PCB

Cała prawda o wykwitach

Przejściowy problem wizualny związany z wykwitami bierze się z nadmiernego przesycenia wilgocią elementu murowego. Bez nadmiernej wilgoci w murze nie ma wykwitów. Poprzez nadmierną wilgoć, rozumie się  dodatkową wilgoć dostarczoną w fazie wiązania elementu murowego, poza wodą zarobową, którą zawiera zaprawa. Dodatkowa wilgoć  to m.in. wysoka wilgotność powietrza, opad atmosferyczny, mgła oraz wilgoć pochodząca z mokrych cegieł.

Zatem to nadmierne przesycenie elementów murowych wilgocią w fazie wiązania zaprawy  jest bezpośrednią przyczyną występowania wszelakich wykwitów.

Fachowcy bardzo często zwracają uwagę na zawartość w zaprawie CaCO3 (węglan wapnia). Należy wyjaśnić, iż powstaje on w wyniku reakcji CO2 (dwutlenek węgla) z powietrza z Ca(OH)2 (wodorotlenek wapnia) w zaprawie.
Ca(OH)2 jest produktem hydratacji faz krzemianowych klinkieru portlandzkiego zawartego w cemencie portlandzkim CEM I.
Ca(OH)2, krzemiany, kalcyty oraz gliniany można znaleźć w każdej zaprawie wiązanej cementem, również w zaprawach na cementach CEM II.

Na chwilę obecną, nie ma idealnego cementu, który po zarobieniu z wodą nie wykazałby powyższych pierwiastków.
Te same pierwiastki można również odnaleźć w samej cegle.
Nie jest zatem niczym dziwnym, że znajdujemy je w zaprawach mineralnych, wiązanych cementami, czy cegłach oraz innych produktach ceramicznych.

„Winy” wystąpienia przejściowego problemu wizualnego, w postaci wysolenia, należy dopatrywać się w nadmiernym przesyceniu wilgocią.
Wysolenia często widoczne są na samych cegłach klinkierowych złożonych na palecie, płytach chodnikowych ułożonych na podbudowie z piasku i cementu, wielkoformatowych tarasowych płytkach ceramicznych oraz różnego rodzaju brukach, zarówno klinkierowych jak i betonowych.

Wszędzie problemem jest nadmierna wilgoć, czy to z podłoża w wypadku okładzin lub skraplania się wody na wewnętrznej stronie folii z palety cegły, która po silnych opadach atmosferycznych stała w kałuży.
Wracając do zapraw należy nawiązać do zagadnienia trasu zawartego w zaprawach.
Tras jako dodatek do zapraw mineralnych, a więc wiązanych cementami ma za zadanie związać wolne CaCO3, powstałe w wyniku reakcji CO2 z powietrza z Ca(OH)2.

Mechanizm wiązania przez tras wolnego wapna działa skutecznie tylko w przypadku „konsumpcji” wolnego wapna wytrąconego z ilości wilgoci nie większej, niż rozpuszczonej przez właściwą ilość wody zarobowej dodanej do zaprawy.
W momencie przesycenia świeżej zaprawy dodatkową wilgocią, jak to mam miejsce podczas mgły, opadu atmosferycznego, wysokiej wilgotności powietrza lub użycia mokrych cegieł, tras nie jest w stanie związać dodatkowo nadmiaru wolnego wapna.
Nalezy więc pamiętać, iż tras wiąże wolne wapno, nie zaś związki soli.

Podsumowując należy podkreslić, iż przejściowy problem wizualny, związany z lekkim wysoleniem, jest wytworem naturalnym i związanym w 100% z przesyceniem wilgocią elementu murowego.
Wysolenia ustają w momencie całkowitego związania zaprawy i wyschnięcia muru.
W przypadku bardzo dużych wysoleń (Cegły nie widać, ok. 0,5 cm gruba warstwa) usuwa się sól szczotką, a następnie spłukuje całość wodą.
Często wysolenia pozostawia się naturze, słońce wygrzewa mur, a deszcz zmyje nawet najmniejsze kryształki soli.
Wykwity zatem nie mają nic wspólnego z jakością dostarczanych zapraw, a co za tym idzie, nie stanowią one podstaw do reklamacji, ponieważ mają one charakter przejściowy.